Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς

Η 1η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως ημέρα των εργατών από τον Μάιο 1886 και πλέον αποτελεί για πολλές οικογένειες μια αφορμή για εκδρομή στη φύση.

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα, καθώς οι αρχαίοι Έλληνες έκαναν τότε εορταστικές εκδηλώσεις προς τιμή της θεάς Δήμητρας ή του Διονύσου και γιόρταζαν τη γονιμότητα των αγρών, την καρποφορία της γης, την ανθοφορία, το τέλος του χειμώνα και την έναρξη του καλοκαιριού.

Το πιο γνωστό έθιμο της Πρωτομαγιάς είναι η δημιουργία ενός στεφανιού, χρησιμοποιώντας λουλούδια που κόβονται την ίδια μέρα από τους αγρούς. Κάτι παρόμοιο γινόταν και στην αρχαιότητα στη γιορτή των Θαργηλίων, όπου οι συμμετέχοντες έπαιρναν ένα πράσινο κλαδί, το τύλιγαν με ταινίες και κρεμούσαν πάνω του σύκα, ψωμί, φλασκιά με κρασί και μέλι, συμβολίζοντας τη ζωή, την υγεία, την καλή σοδειά και την ευφορία. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα Ανθεστήρια είναι μία από τις πιο παλιές εορτές λουλουδιών που είχαν οι Έλληνες στην αρχαιότητα.

Σήμερα υπάρχουν διάφορες παραλλαγές του εθίμου. Στην Κέρκυρα υπάρχει το έθιμο του Μαγιόξυλου. Οι κάτοικοι περιφέρουν έναν κορμό κυπαρισσιού, σκεπασμένο με κίτρινες μαργαρίτες που γύρω του έχει ένα στεφάνι με χλωρά κλαδιά. Κρατώντας αυτό το μαγιόξυλο και φορώντας άσπρο παντελόνι και πουκάμισο και κόκκινο μαντήλι στο λαιμό, οι νέοι εργάτες βγαίνουν στο δρόμο και τραγουδούν τον Μάη.

Στην Μικρά Ασία κάθε στεφάνι στολίζεται με λουλούδια, αλλά και με ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά.

Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας όπως Βόλος, Ζαγόρι Ηπείρου, Καστανιάς Στυμφαλίας κ.ά. ένας έφηβος παριστάνει στους αγρούς τον πεθαμένο Διόνυσο και οι κόρες του χωριού του τραγουδούν τον «Κορμό», ένα θρηνητικό τραγούδι με σκοπό να τον αναστήσουν και μαζί με αυτόν και ολόκληρη τη φύση.